Со громогласен аплауз и овации беа поздравени двата концертни настапи на Македонската опера и балет викендов во најпрестижните концертни сали во Џакарта, Индонезија.

Македонските реномирани солисти со интернационална кариера, Весна Ѓиновска–Илкова, Ѓорѓи Џуцковски и Владимир Саздовски, и оркестарот на МОБ во саботата во најголемата концертна сала во Индонезија, која има капацитет од 1200 седишта и каде што настапуваат врвни уметници од целиот свет, двапати беа вратени на бис.

Под диригентската палка на маестро Норман Виџаја, голем пријател и соработник на Македонската опера и балет кој активно работи во Операта во Нирнберг, Германија, пред публиката во индонезиската метропола беа изведени дела од Верди, Пучини, Бизе, Масне и Моцарт.

Археолозите од Музејот на Македонија под раководство на Ирена Колиштркоска-Настева ги завршија годинашните истражувања на локалитетот Врањак, скопското село Варвара, проект кој беше предвиден во Годишната програма за заштита на културното наследство на Министерството за култура.

Како град со долга и богата историја Штип отсекогаш гаел посебен однос кој традицијата - одредени обреди или манифестации, независно во кој период или степен на човековит развиток настанале. Некои од нив датираат уште од паганско време, дел имаат верски, религиозен карактер, а некои се резултат на културниот растеж на градот.

Всушност, древната поврзаност претставува нов творечки момент, чии значајни аспекти или мајсторства се пренесуваат од генерација на генерација, а веродостоен е  исказот на македонскиот просветител Св. Климент, кој гласи: „Творецот на сé, го создал човекот на средината помеѓу ангелите и животните, одделувајќи го со говорот и разумот од животните, а со гневот и похотливоста од ангелите, па на кој од тие делови му се доближува, преку тој дел уште повеќе им се придружува на горните или на долните“.

“Етногенезата на етногенородните Древномакедонци е прекрасно искажана во епосот ‘Илијада’“[1] од Хомер и обилува со зборови кои денес кај современите Македонци во своите архаизми се исти или слични, исто така е искажана и во папирусите од Herodoth и ‘Енеида’ од Вергилеј.

Во тоа лето во Пела во царските палати на Македонците под силни небески огнови се родил Александар, миленикот на боговите, на царевите, на фалангата, македонскиот народ, а подоцна станал миленик на целиот свет. Тоа дете растело за среќа на сите како ремек дело на човечко суштество, за да стане најславниот човек што го дал човечкиот род.

Во организација на Форумот на словенските култури, со поддршка на Министерството за култура и на Македонскиот национален комитет на Меѓународниот совет на музеи (ИКОМ) во понеделникот на 28 октомври во Скопје се одржа семинар посветен на новите технологии во музејската дејност.

Светата великомаченичка Злата Мегленска е

светителка - маченичка од времето на турското

владеење во Македонија.

Според житието Света Злата Мегленска е родена и пострадала во Слатино, Мегленско, во Егејска Македонија. Таа е ќерка на сиромашни селски родители, коишто имале уште три ќерки. Света Злата Мегленска зрачела како со духовни, така и со телесни високи квалитети. Духовните квалитети ѝ биле силната вера во Господ Исус Христос, нејзината смиреност и чистото срце, а надворешно била необично убава. Така нејзината убавина дава повод нејзиниот живот да се украси со страдање на голема маченичка.

„Tесалоника е метропола на Македонија и граматикот Хиеракле неа ја стави во македонските градови, а името го добива од Филип, синот на Аминта, „истото име од ќерка му го стави и на градот“, каде термините Македонец и Македонски народ е употребен во етничка смисла како засебен етнос, и „градот Солун е освоен, метрополата на Македонците“,[1] за што византискиот император Constantino Porfirogenit [2] вели “Tесалонике, е дел од Македонија“.

АХИЛЕ, ДЕТЕ МОЕ МИЛО, РАСНИ И ПОРАСНИ, ЈУНАК ДА СЕ СТОРИШ, ЗА ГОРДОСТ НА МАКЕДОНИЈА.