„Македонија е постојана населена територија во Европа од 6.620 година п.н.е“,[1] и претставува јадро на најстарата светска цивилизација, која со плејада македонски умови  и “со своите цивилизациски вредности, култура, писмо, јазик“[2] ја облагородува Европа.

На планината Бистра и на длабочина од 590 метри и надморска висина 1450 м.н.в. се наоѓа пештерата Алилица. Алилица е пештера во Македонија во непосредната близина на селото Тресонче. Пештерата е сместена во тешко пристапан предел, во преслап помеѓу планините Бистра и Стогово, веднаш од десната страна на Тресонечка Река, на јужната падина на Бистра позната како Брзовец.

Манстирот Свети Наум е изграден на висока карпа, над самото Охридско Езеро, на најјужната негова точка, во една месност со ретка природна убавина. Подигањето на овој манастир е сврзано со името на Наум, Климентовиот соработник. Наум, пред крајот на својот живот, го основал манастирот Св. Архангел и во 910 година во него е погребан.

Започнало да се проповеда уште во апостолско време. По прифаќањето на христијанството, апостол Павле станал првиот проповедник на новото месијанско учење при своите мисионерски патувања. Апостол Павле, за време на својата мисионерска дејност, спровел повеќе мисионерски и благовеснички патувања, во текот на коишто тој го проповедал меѓу еврејското и паганското население.

Пелазгите го добиле името од народот Пеласти (Беласти), термин со исто значење и во современиот македонски литературен јазик, бел народ по својот бел пигмент на кожата, а бидејќи врз основа на јазикот и писмото се определува автохтоноста на еден народ или нација и припадноста на современиот македонски литературен јазик е во индоевропската (виндоевропската) “Древномакедонско-пелазгиска група на јазици и писмо од древните народи поклоници на сонцето”,[1] од кои подоцна “од неолитските Пелазги настанале групите ентитети Анти, Венети”[2] и “Древномакедонци”,[3] всушност од “Антите, Венетите и Древномакедонците настануваат и ентитетите: Феникијци; Бриги (Фриги); Етрурци; Мизи; Скити; Трибали; Траки; Дардани; Илири…”.[4]

Најмладиот од 12-те христови апостоли и еден од четворицата евангелисти, Јован е наречен апостол на љубовта. Присуствувал на најважните настани од животот на Исус Христос, а по Распетието ја зел Богородица кај себе и се грижел за неа како за вистинска мајка до нејзиното успение. Бил талентиран писател и имал моќ да ги објасни најдлабоките тајни на христовата наука поради што е наречен Богослов.

Македонија е прва земја во светот картографски прикажана од анонимен автор од IV век п.н.е. а тоа е сведоштво за врската помеѓу минатото и сегашноста, и во 75-та година од н.е. астрономот од македонско потекло Клавдиј Птоломеј ја претставува Македонија во вистинските димензии, каде е претставена старата Македонска престолнина Арга и новата престолнина Пела.

Во рамките на Кратовската книжевна школа, како книжевни центри се среќаваат македонските манастири Свети Прохор Пчињски, Свети Јоаким Осоговски и Свети Гаврил Лесновски. Во овие манастири поактивно писмената и книжевната традиција ќе започне меѓу XII и XIV век, а се разбира и до XIX век, зашто во овие манастири ќе се негува словенскиот збор и православието во периодот на турското владеење во Македонија.

Наказанието на Ѓурчин Кокалески всушност претставува една автобиографија, напишана со цел да ги поучи неговите синови и внуци како да работат за да спечалат повеќе од него, сепак, формално погледнато, таа дава впечаток на летописни белешки пишувани од година на година.

Идентитет е основно човеково право на чувство, паметење и прататковинско суштествување на етногенороден народ, кој милениумски се конституира низ примарни посебности, особености, специфики и сознанија од колективното паметење и зрелост, низ минливите и менливи збиднувања со што сознанијата прераснуваат во сведоштва и закономерни оставштини за идентитет.